Ás veces sinto que no meu país faltan palabras
Sinto que cando a muller da florería
non me fala na miña lingua
desaparece un prado de pensamento azuis,
que cando no taller de chapa e pintura
non falan a miña lingua
se oxida algo por dentro miña,
que perdo cartos
cando no banco non me atenden no meu idioma.
E cando abro os xornais
e a miña lingua só aparece debaixo das pedras,
é como se o meu país fose outro.
Ás veces cando estou no autobús
e non escoito a ninguén falando a miña lingua,
fecho e abro os ollos para ver se estou soñando.
E cando no medio dunha praza escoito un neno
ou unha nena que fala coma min,
teño ganas de abrazala,
de protexela de todo o que está a suceder
antes de que sexa demasiado tarde.
Ás veces sinto que no meu país faltan palabras,
que desaparecen día a día,
que hai xente que as abandona
e xente que as esconde
e sinto que pouco a pouco
o meu país vai facéndose máis pequeno
e que somos menos porque hai menos palabras.
Séchu Sende: Made in Galiza , ed. Galaxia
Neste poema faise referencia á desaparición das palabras, das nosas palabras. ¡ Non debemos esquecelas , nin deixar que desaparezan !
Para iso imos crear o noso dicionario. Este conterá esas palabras que por unha razón ou outra queremos seguir pronunciando e como non amando.
Preparados, listos ... xa ! Comezamos a gardar as nosas palabras !
Neste enlace podes atopar un mundo de palabras .PORTAL DAS PALABRAS
Ningún comentario:
Publicar un comentario